Ballada 
o Polikarpie Maciejczyku

Patrycjuszu Miasta Gdańska

Pan Polikarp Maciejczyk

Mieszkaniec Gdańska

Od lat przedsiębiorca

Jakże spełniony

Jakże Szczęśliwy

A rodem z Podlasia
Głęboko ze wsi

Tak zawsze blisko

Swojego Patrona

Słynnego Biskupa Polikarpa

Ze Smyrny

Bowiem któż by Nie chciał

Znać Biskupa Polikarpa

Który od wieków

 





Jest Świętym

I zawsze Bogu

Był ufającym

I zawsze pełen

Troski o ludzi

Nie znosił herezji

I nie cierpiał Heretyków

A mimo to także 
I wobec nich

Zawsze życzliwy

Serdeczny

Uczynny

był ceniony

I podziwiany

I  za uczynki
Za Słowo

I za odwagę

O lud pełen troski

I zawsze jakże

Ufający Bogu

I jakże blisko

Swojego Patrona

Świętego Polikarpa

Jest też

Pan Polikarp Maciejczyk

I drogi Patrona

Są jakże bliskie

Choć Oddziela je

 

Tyle wieków

Święty Polikarp

Jest jakże ludzki

A Polikarp Maciejczyk

Jakże już Święty

I obaj sobie

Jakże są bliscy

Chociaż w tej ziemskiej

Czasowej Przestrzeni

To jednak dzielą

I lata i wieki

Święty Polikarp

Biskup ze Smyrny

Wulkan w działaniu

I skarbiec serca

Każdemu bliski

Bo nigdy

Ale to nigdy

Nie pozostawił

W pilnej potrzebie

Nie pozostawił

Żadnego Człowieka

A co był czynił

Bogu na chwałę

Sercem uczynkiem i myślą

Wypisz wymaluj

Polikarp Maciejczyk

Polikarp Maciejczyk

Choć nie jest 
Ze Smyrny

A jest z Podlasia

I choć przedsiębiorca

Nie biskup

Lecz jakże Wdzięczny

Święty Polikarp

Za tenże obiekt

Jakże bliski sercu

Za tenże Kościół

W nowej dzielnicy

Miasta Gdańska

Choć jeszcze od centrum

Daleko na skraju

Pod wezwaniem

Świętego Polikarpa

Za którym stoi

Gorliwy uczeń

Swojego Patrona

Za którym stoi

Pan Polikarp Maciejczyk

Gorliwy katolik

I uczynny sponsor

Osiemdziesiąt dwa lata

Ma w kalendarzu

I same dobre uczynki

I zawsze orzeł

I zawsze sokół

A słowa

Nestor

Staruszek

Senior

Mimo lat tylu

Nie nie i nie

To nie przy nim

I jeszcze w planach

Krocie przedsięwzięć

Każda myśl

Ileż milionów Warta

Tylko co jedno

Szczęśliwie zwieńczy

Zaraz następne

Dzieło zaczyna

A z każdym rokiem

Prędzej 

I prędzej

Egipt i Dubaj

Stany Australia

Jakież to bliskie

Przystanki

Gdyby już były

Trasy kosmiczne

Latałby także

Od Gwiazdy 

Do Gwiazdy

I auto zawsze

Musi być super

I pierwsze z pierwszych

Jakże inaczej

By zawsze zdążyć

 
Szybciej 
Niż wszyscy

I jeszcze 
Po drodze

Chociażby Migiem

Choć mimochodem

Choć okiem rzucić

Na swoje Zduny

I na swój Zbuczyn

Na swoje kochane

Rodzinne 

Domowe

Podlasie

I drogi Patrona

Są jakże bliskie

Chociaż oddziela je

Tyle wieków

Święty Polikarp

Jest jakże ludzki

A Pan Polikarp

Już jakże Święty

I obaj sobie

Jakże są bliscy

Mimo iż w tej Ziemskiej

Czasowej Przestrzeni

To jednak

Jakże Dalecy

Ilustracje
Archiwum  
Polikarpa Maciejczyka
Archiwum Internetowe
Stanisław J. Zieliński
Tekst
Stanisław J. Zieliński

11.10.2017 R