Czcigodny Jubilacie Waldemarze

Czcigodny Jubilacie

Waldemarze

 

Czcigodny Senatorze

W Rocznicę Twojego 
Przyjścia na ten Cudowny Świat 
Sto Sto Sto i po Sto Lat 
W Szczęściu po same brzegi  
W służbie Bogu - Rodzinie - Ojczyźnie - Narodowi
A jakże potrafiłeś to już po wielekroć razy udowodnić, 
że potrafisz to czynić w sposób niezwykle odważny, 
nadzwyczaj godny i bezprecedensowy.  

Ale najwyższy czas

Już na Twój bis

Bo zagroda jest

I dąb rośnie

Ale w zagrodzie

I pod dębem ciągle nic

A czasu dla siebie

Mamy coraz mniej

Bowiem 

Spotykamy się

Li tylko już

Od szczególnej okazji

Do szczególnej okazji

A może jednak

Tego czasu

Mamy wciąż 

Tyle samo

Może w tym czasie

Po prostu

Nas jest coraz mniej

Bo działamy wolniej

Jako ci nieco starsi

I już 

Powaga wieku

Nie pozwala

By tak gnać

Ciągle w tym pośpiechu

Na złamanie karku

Może więc i Tobie

Czcigodny Senatorze Waldku

Może i do Twojego ucha

Podpowiada ktoś

Zamiast tak

Na złamanie karku gnać

Znowu gnać

Lepiej odpocznij

Wymaga bowiem tego

Już powaga

Twoich lat

Daleko za Tobą

Jest już przecież

Pół wieku

Przeto bez skrupułów

Po prostu usiądź

I odpocznij

Senatorze

Oto patrz

Twój bociek Jarek 

W gnieździe

Klekocze 

Całe lato

Do wszystkich Skrawków

Twoich lasów

Do wszystkich Pagórków

I do wszystkich łąk i pól

Zrób coś ze sobą

Daj z siebie coś światu

Niech sobie rośnie

Taki junior Waldek

A wtedy

I sam Karski z uznaniem

Zapewne będzie musiał

Będzie musiał 

Przyznać Tobie

To Nasze 

Polskie 

Sztandarowe

500 +

I będzie trochę

Weselej 

W Senacie

I krzywa wieku

Też widocznie Drgnie

I może wtedy

Nieco więcej czasu

Użyczy Tobie

Każdy Twój

Dzień

Bo siłą rzeczy

Będziesz też Przecież

Więcej u siebie

Żeby spraw Swoich

Na podwórku Swoim

Bardziej pilnie strzec

Bacząc dokąd ten

Twój mały Waldek

Przez podwórko biegnie

I musisz mu wskazać

I Senat i Sejm

Godny następca

To Twój obowiązek

Przecież dla Ciebie

Nie ma trudnych spraw

Jak dotąd wszystko

Było na czas

I zawsze wszystko

Było takie możliwe

I takie proste

Bo przecież Senat

Odmładzać czas

Każdy na swój sposób

Każdy po swojemu

Jeśli w Polskim Senacie

Polacy pokoleniami swoimi

Mają trwać

Pokoleniami będą przeto trwać

Jeśli te nasze

Polskie pokolenia będą

Więc Waldemarze

Wołamy o bis

Trzeba bisować

I los i życie

Póki po temu

Jest właściwy czas

I o czym z takim uporem

Przypomina Tobie

Twój bociek Jarek

W swoim gnieździe

Czcigodny Jubilacie

Waldemarze

Czcigodny Senatorze

Ale najwyższy czas

Już na Twój bis

Bo zagroda przecież

Już jest

I dąb już rośnie

Ale w zagrodzie tej

I pod dębem 
Ciągle nic

Przeto najwyższy już

Po temu czas

I na swoim podwórku

Także i te sprawy

Też wziąć w swoje dłonie

Ilustracje
Archiwum Internetowe
Archiwum Foto
Waldemara Bonkowskiego

Stanisław Józef Zieliński
Tekst
Stanisław Józef Zieliński

9.08.2018 R