Tak niewiele pamiętam...

Nasza Najjaśniejsza Rzeczyspopolita
Panteon Patriotów Polskich

Nie daj Boże 
By znowu

Nadszedł wojenny Czas

Tak niewiele pamiętam

Tak niewiele dziś wiem

Ale jedno wiem zawsze

Jesteś moją ostoją

Jesteś moją legendą

I na pewno od Ciebie

Jest mój Każdy

Gen w gen

Tak bym chciała

Coś wiedzieć

Ponad to

Co już wiem

Jak wyglądał był Kiedyś

Ten Wrześniowy Twój Marsz

Gdy na Polskę 
Tak nagle

Zwalił się cały świat

Dywanowe naloty

Na Warszawę gdy szły

Gdy zdawałeś tę próbę

Próbę Ognia i Wody

Żeby trwać

Żeby być

Próbę Wiary i Życia

By przed siebie

Wciąż iść

Mam po Tobie

 

Ten upór

I to Twoje Przesłanie

By w uporze tym Tkwić

Tak niewiele Pamiętam

Tak niewiele dziś wiem

Ale jedno wiem zawsze

Jesteś moją ostoją

Jesteś moją legendą

I na pewno od Ciebie

Jest mój każdy

Gen w gen

Nie mam kogo zapytać

Bo też mam już Swój wiek

 


 

 

Ci co mogli coś wiedzieć

Tych Nasz Bóg Wszechmogący

Zabrał na Tamten Brzeg

Młodzi czasem pytają

I jakże mi jest żal

Mogę tylko powiedzieć

O Tobie tych

Parę zdań

Ale jedno wiem zawsze

I to wiem w każdy dzień

Najwspanialszy Mój Ojcze

Moje Życie i Sen

Że to wszystko co we mnie

Do dziś od Ciebie mam

To pragnienie o Polsce

I tę walkę 
O Polskę

Żeby zawsze być mogła

Nasz bogaty zamożny

I szczęśliwy

Nasz Kraj

Czego spełnić 
Nie mogłeś

Cały ból Twój

I żal

Co dzień biorę w swe dłonie

Mój Czcigodny

Mój Ojcze

Całym Twoim Pragnieniem

Twoją Wiarą Codzienną

Z tym Sztandarem Przysięgą

Że Bóg Honor Ojczyzna

Całym Tobą

Codziennie

Codziennie

Jakże też bardzo pragnę

By gorliwie też

Trwać

A tu chmur znowu tyle

Dziwny znów wieje wiatr

I napędza znów złą aurę

Nie daj Boże by znowu

Nadszedł Wojenny Czas

Uracz Polskę pokojem

Każdy Nasz Polski Dom

Niech prosto od Ciebie

Wszechmogący Nasz Ojcze

Najszczęśliwszy ma los

Ilustracje:
Domowy album Barbary Rewienskiej

Grzegorz Kabziński

Stanisław J. Zieliński

Archiwum Internetowe

Tekst:

Stanisław J. Zieliński

15.10.2016 R